Kategoria: Na wspólnej drodze

Moja Kochana Duszo… tak bardzo przepraszam Cię za wszystko. Przepraszam, że w końcu zmusiłam Cię do odejścia ode mnie. Przepraszam, za moją wewnętrzną niezgodę na ten świat. Za ilość bólu, smutku i złości, które zamieszkały na dobre w moim sercu. Za nieustanne niszczenie Twojego „domu”, za nienawiść do niego i brak miłości do siebie. Przepraszam

Kochana Duszo, Długo zastanawiałem się od czego zacząć. Próbowałem uświadomić sobie i odnaleźć rodzaj relacji między Tobą, a wcieleniem w naszym świecie. Na początku rozpatrywałem dwa: rodzicielskie i przyjacielskie. Po namyśle doszedłem do wniosku, że żadna z nich nie jest właściwa! Najbardziej podobna to relacja z najlepszym przyjacielem człowieka – PSEM!!! Tylko on, podobnie jak

Moja Duszyczko, Jakże cichy był Twój głos, jakże delikatny, jak muśnięcie motyla. Nie dziw się moja kochana Duszko, że nie słyszałem Ciebie nawet wtedy, kiedy krzyczałaś pełnym głosem, kiedy płakałaś. Nie uczą nas rozmawiać z Tobą. Ani w domu, ani w szkole, ani w bibliotece tego nie znajdę. Ze wstydem łzawią oczy moje, proszę o

Pamiętasz, jak dawno temu razem biegałyśmy po łące, jak uwielbiałyśmy godzinami leżeć na trawie, patrzeć w niebo i jeść jabłka nagrzane słońcem? Pamiętasz, jak piekłyśmy ciasto drożdżowe czy gotowałyśmy powidła śliwkowe. Czasem robiłyśmy bukiety, a czasem wianki na głowę. Przyglądałyśmy się wszystkiemu z ciekawością i zachwytem. Brałyśmy rower i z rękami w górze łapałyśmy chmury.

Kiedy rodzimy się, dostajemy od Boga jedyne w swoim rodzaju ubranie uszyte dokładnie na naszą miarę, stworzone tylko dla nas, lekkie, wygodne i w pełni do nas dopasowane. Jest jedyne w swoim rodzaju zaprojektowane dokładnie tak abyśmy mogli iść przez życie wygodnie i w poczuciu spełnienia. Kiedy żyjemy naszym światem wewnętrznym, to tak jakbyśmy nosili

Kiedy patrzę na ludzkie życie to widzę planszę do gry. Jest na niej start i meta, a pomiędzy nimi droga do przejścia. Wszyscy zaczynamy w tym samym momencie i wszyscy do jednego miejsca zmierzamy. To co dzieje się po drodze wyznacza rzut kostką. Są na tej planszy różne pola. Są zadania do wykonania, są bonusy

Mam napisać list do Boga. Pustka… Czy tak głęboko pochowałam swój ból, że nic nie pamiętam? Aby uzdrowić się muszę odkopać go i oddać w Twoje ręce Boże. Wspomnienia wracają. Pierwsze obrazy, które pojawiają się w głowie to dzieciństwo i dorastanie. Mój ukochany Boże tyle się tego nazbierało, że nie wiem od czego zacząć. To

Kochani nie ma nic bardziej pięknego jak poczucie, że jest ktoś zawsze obok w naszym życiu. Ktoś kogo zawsze chcieliśmy znaleźć na zewnątrz siebie, ktoś za kimś zawsze tęskniliśmy. Ktoś kto tak naprawdę był zawsze w naszym życiu, ale nigdy nie mieliśmy na tyle odwagi, aby spojrzeć mu prosto w twarz i przytulić go do

Tak wiele się na mnie składa. I to nie tylko tego o czym wiem. Jest we mnie tyle przestrzeni niezauważonych do tej pory. Tyle się we mnie prosi o uwagę. Tyle do mnie mówi i czeka. Wszystko do mnie mówi i wszystko mi służy. Cud prawdziwy. A wszystko proste. Jak nie zrozumiem od razu, już

Czuje, że zbliżam się do Ciebie. Z wiarą, ufnością i otwartym sercem. A może to Ty się do mnie zbliżasz? Duszo Moja – Mój Piękny Kwiecie. Tę część Ciebie, którą utraciłam… Zapraszam! Przepraszam Cię bardzo, że naraziłam Cie na to rozstanie, że byłam głucha na twe wołania. Wybacz mi, proszę. Płacę za to boleśnie. Bez